Οι τελευταίες στιγμές του Έλληνα Αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου ΙΑ, Δραγάση Παλαιολόγου…

Γράφει ο Γεράσιμος Γ. Γερολυμάτος
(ΑΠΕΛΛΗΣ)

Φέτος συμπληρώνονται 559 χρόνια, από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. Το γεγονός ήταν τεράστιας σημασίας στην εποχή του. Ο απόηχος του, ακόμη και σήμερα, δεν έχει κοπάσει. Οι συνέπειες του ήταν τεράστιες για την ιστορική εξέλιξη των πραγμάτων στην Ευρώπη και στην Εγγύς Ανατολή. Για το Έθνος μας, ακόμη περισσότερο, σήμανε την κατάλυση της πολιτικής μας ανεξαρτησίας, αφού η Κωνσταντινούπολη, ήταν η χιλιόχρονη πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας μας.

Φανταστείτε, λοιπόν, κάποιον, να πετάει μια μεγάλη πέτρα στα νερά μιας μικρής λίμνης. Οι κυμματισμοί των ομόκεντρων κύκλων, απλώνονται ολόγυρα και φτάνουν μέχρι τις όχθες. Όσο πιο κοντά στο σημείο της ρίψης, είναι ο κυμματισμός, τόσο πιο ισχυρός είναι. Όσο πιο μακρυά, τόσο πιο ανεπαίσθητος. Αυτή η εικόνα μας είναι χρήσιμη, αν στον ορισμό του γεγονότος, της ρίψης δηλαδή της πέτρας (ενέργεια-αιτία) και των κυμματισμών (αποτέλεσμα), αντικαταστήσουμε τους κατά αναλογία παρανομαστές, με τις έννοιες των διαστάσεων, του χώρου και του χρόνου. Έτσι, μπορούμε να αποκτήσουμε μια πολύ καλή

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ: ΤΟ ΔΕΞΙ ΣΑΣ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΡΟΜΦΑΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΚΡΥ...!!!

«Ευγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί, και γενναιότατοι συστρατιώτες, και όλος ο πιστός και τίμιος λαός, ξέρετε καλά πως έφτασε η ώρα που ο εχθρός της πίστης μας θέλει με κάθε τέχνασμα και τρόπο να μας στενοχωρήσει περισσότερο και να μας κάνει πόλεμο σφοδρό, με μεγάλες συγκρούσεις και συρράξεις από στεριά και θάλασσα, για να κατορθώσει και να χύσει το δηλητήριό του, σαν φίδι, και να μας καταπιεί σαν ανήμερο λιοντάρι. Σας λέω λοιπόν να σταθείτε αντρειωμένοι και γενναιόψυχοι, όπως κάνατε πάντοτε ως τώρα εναντίον των εχθρών της πίστης. Σας παραδίνω την εκλαμπρότατη και φημισμένη αυτή πόλη, πατρίδα σας και βασίλισσα των πόλεων. Ξέρετε καλά, αδέρφια, ότι για τέσσερις λόγους οφείλουμε όλοι να προτιμήσουμε το θάνατο παρά τη ζωή: πρώτον, για την πίστη και την ευσέβειά μας• δεύτερον, για την πατρίδα• τρίτον, για το βασιλέα και το Χριστό• και τέταρτον, για τους συγγενείς και φίλους.

Βυζάντιο ή Ρωμανία;

Ο αθέατος πόλεμος των ονομάτων…

Γράφει ο Γεράσιμος Γ. Γερολυμάτος

(ΑΠΕΛΛΗΣ)

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΡΩΜΑΙΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ

Tο ερώτημα του τίτλου δεν είναι τόσο απλό, όσο φαίνεται εν πρώτοις, παρόλο που η απάντηση του, βεβαίως, είναι εύκολη. Αν για παράδειγμα, μπορούσαμε ποτέ να ρωτήσουμε έναν υπήκοο της Αυτοκρατορίας, για την ταυτότητα του, θα μας απαντούσε, δίχως περιστροφές, πως είναι «Ρωμαίος» και ότι το κράτος του ονομάζεται «Ρωμανία». Αν πάλι του λέγαμε πως είναι «Βυζαντινός» και πως η Αυτοκρατορία αποκαλείται πλέον «Βυζάντιο», τότε σίγουρα θα έμενε με το στόμα ανοικτό. Διότι αυτός ο όρος, θα του ήταν ελάχιστα γνωστός. Ίσως, να του θύμιζε μόνο το όνομα της αρχαιοελληνικής αποικίας των Μεγαρέων, μιας μικρής πόλης που πήρε το όνομα της από τον πρώτο της οικιστή τον Μεγαρέα Βύζαντα και έτσι ονομάστηκε Βυζάντιο.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΦΛΑΝΤΑΝΕΛΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΑΥΜΑΧΗΣΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΣΤΗΝ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ;

-->

ΦΛΑΝΤΑΝΕΛΛΑΣ

–

Ο ΣΤΕΡΝΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΝΑΥΜΑΧΟΣ

( ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ ΚΑΤΤΑΝΕΟΝ – Ο Χιωτογενοβέζος Καπετάνιος )

Τα μαύρα σύννεφα. Προπομποί της συμφοράς, πύκνωναν πάνω από την πόλη. Οι μέρες τραγικές και δύσκολες για τους λιγοστούς κατοίκους της και τους ακόμα ολιγότερους υπερασπιστές της. Το κάλεσμα του τραγικού Αυτοκράτορα και Στερνού Βιγλάτορα, της ανατολικής Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ή δεν έφθασε ποτέ στα αυτιά των τρανών κρατούντων της Δυτικής καθολικής Ευρώπης και του Πάπα ή έκαμαν πως δεν άκουσαν. Σπασμωδικές και προσχηματικές οι όποιες αντιδράσεις τους. Έτσι για τα μάτια που λένε. Σύμφωνα με τον μεγάλο ιστορικό μας Γ. Ζολώτα, το 1452, πέρασε από τη Χίο, μεταβαίνοντας στην Πόλη, δια την ένωση των εκκλησιών, ο απεσταλμένος του Πάπα Νικόλαου Ε’, καρδινάλιος Ισίδωρος. Μετά από παραμονή ημερών, αναχώρησε για την πόλη, παίρνοντας μαζί του αξιόλογα πρόσωπα αλλά και τον Χιωτογενοβέζο αρχιεπίσκοπο Λέσβου και επιφανή Ιουστινιάνη, τον Λεονάρδο Λόγγο γνωστό και σαν Λεονάρδο Χίο. Όπως βλέπουμε, το μόνο μέλημα των καθολικών, ήταν η υποταγή των ορθοδόξων υπό την εξουσία του Ποντίφικα τους. Σε αντίθεση με τους Χιωτογενοβέζους, οι Γενουάτες του Πέραν και του Γαλατά, υπάκουαν χωρίς προσχήματα, στις εντολές της Γένουας και υποστήριζαν τον Αγαρηνό αμιρά Μωάμεθ και τις ορδές του. Σύμφωνα με τον Sir Edwin Pears, «Η τύφλωση των ηγεμόνων της Εσπερίας έφθανε μέχρι την παραφροσύνη. Αυτοί και οι λαοί τους έμελλε να τιμωρηθούν σκληρά για την αισχρή εγκατάλειψη της Κωνσταντινούπολης , του αυτοκράτορα και του λαού της».

Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Αλέξιος Στρατηγόπουλος

Ο Καίσαρας Αλέξιος Στρατηγόπουλος
που ανακατέλαβε την Κωνσταντινούπολη 
απο  τους βαρβάρους Φράγκους 

Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: 


Αλέξιος Στρατηγόπουλος Ο Καίσαρας Αλέξιος Στρατηγόπουλος που ανακατέλαβε την Κωνσταντινούπολη απο τους βαρβάρους Φράγκους Αλέξιος Στρατηγόπουλος που ανακατάλαβε την Κωνσταντινούπολη από τους Φράγκους Η Ελλάδα ήταν κατακερματισμένη σε μικρά βασίλεια και φέουδα φράγκων και λατίνων όπως και σε αδύναμα Ελληνικά βασίλεια.


 Είχαν περάσει ήδη 57 χρόνια από εκείνη την αποφράδα μέρα του 1204 που έπεσε στα χέρια των βαρβάρων η βασιλεύουσα. Η βαρβαρότητα των φράγκων εναντίον των Ελλήνων και η εχθρότητά τους για την θρησκεία τους, τους κάνει μισητούς στους Έλληνες. 


Τους φέρονταν σαν σκλάβους και τους τσάκιζαν στην φορολογία. Η φράγκικη κατοχή ήταν σκληρή, αυτό όμως, δυνάμωνε το φρόνημα των Ελλήνων για να αποτινάξουν την δουλεία. Τα φράγκικα βασίλεια αποτελούνταν από το Λατινικό κράτος της Κωνσταντινούπολης, το βασίλειο της Θεσσαλονίκης, το Δουκάτο Αθηνών, το Πριγκιπάτο της Αχαΐας και το βασίλειο Λουζινιάν στην Κύπρο. Από ελληνικής πλευράς τα αποκομμένα τμήματα της βυζαντινής αυτοκρατορίας αποτελούνταν από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας που είχε δικαίωμα στον θρόνο της Κωνσταντινούπολης, την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας στον Πόντο και το Δεσποτάτο της Ηπείρου.