Ο νεαρός Αυτοκράτωρ είχε σαν επίτροπο τον μεγάλο Στρατηγό - Αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά και κατόπιν τον επίσης λαμπρό Στρατηγό-Αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή ανιψιό του Νικηφόρου.
Αφού κατέστειλε τις εξεγέρσεις των στασιαστών Στρατηγών Βάρδα Σκληρού και Βάρδα Φωκά με τη βοήθεια και του πρίγκηπα των Ρως Βλαδίμηρου ο οποίος βαπτίστηκε χριστιανός και έλαβε ως σύζυγο την Πριγκίπισσα Άννα την Πορφυρογέννητη η οποία ήταν αδελφή του Βασιλείου Β'.
Η βάπτιση του Ηγεμόνα του Κιέβου είχε σαν συνέπεια να βαπτιστούν μαζικά οι Ρως, ενώ ο Βλαδίμηρος έστειλε στρατιωτική βοήθεια στο Βασίλειο η οποία αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία της ένδοξης Φρουράς των Βαράγγων η οποία υπηρέτησε πιστά τον εκάστοτε Βυζαντινό Αυτοκράτορα ως την αυγή της 29ης Μαιου 1453 και την επική τελευταία μάχη.
Αφού κατέστηλε τις εξεγέρσεις των Στρατηγών εστράφη εναντίων των Βουλγάρων οι οποίοι είχαν επαναστατήσει και με αρχηγό τον Σαμουήλ λεηλατούσαν Μακεδονία, Θράκη και Ήπειρο ενώ είχαν φτάσει μέχρι τη νότια Ελλάδα.
Το 987 σε μάχη στη Λάρισα ο Βασίλειος υπέστη μεγάλη ήττα, ο μεγάλος Αυτοκράτωρ όμως δεν το έβαλε κάτω.
Θυμωμένος και από το γεγονός ότι οι Βούλγαροι μετά τη νίκη τους στη Λάρισα διέπραξαν σφαγές και λεηλασίες σε μεγάλη έκταση της Ελληνικής χερσονήσου έστειλε εναντίον τους τον Νικηφόρο Ουρανό και τον Νικηφόρο Ξιφία, δύο ένδοξους Στρατηγούς οι οποίοι νίκησαν τους Βουλγάρους περιορίζοντας τους και σώζοντας τον άμαχο Ελληνικό πληθυσμό.
Τελικά το ευρωπαϊκό τμήμα και ίσως και ολόκληρη η Αυτοκρατορία εσώθη οριστικά όταν κινήθηκε ο ίδιος ο Αυτοκράτωρ με τους στρατηγούς του Νικηφόρο Ξιφία, Κωνσταντίνο Διογένη και Θεοφύλακτο Βοτανειάτη.
Απέναντι του ο τσάρος Σαμουήλ και ο γιος του Γαβριήλ Ρωμανός.
Κοντά στις Σέρρες στις 29 Ιουλίου του 1014 έλαβε χώρα η μεγάλη μάχη του Κλειδίου όπου ο Βασιλέας, σαν κεραυνός σάρωσε το στρατό του Σαμουήλ. Εκεί είναι που έλαβε το προσωνύμιο Βουλγαροκτόνος. Ο στρατός του τσάρου καταστράφηκε, ο ίδιος και ο γιος του μόλις διασώθηκαν και ο Βασίλειος συνέλαβε 14.000 αιχμαλώτους τους οποίους θεώρησε στασιαστές ως υπηκόους της Αυτοκρατορίας.
Ο Βασίλειος διασταύρωσε το νικηφόρο ξίφος του σε ανατολή και δύση με τους εχθρούς της Αυτοκρατορίας νικώντας τους Λογγοβάρδους στη Νότια Ιταλία (Μεγάλη Ελλάδα - Magna Grecia περιοχή Βασιλικάτα που πήρε το όνομα της από το Μεγάλο Αυτοκράτορα), τους Νορμανδούς στη Σικελία, τους Άραβες στη Συρία και τους Αρμένιους στην Κιλικία (νότια Μικρά Ασία).
Η γραμμή των συνόρων της Ελληνικής Αυτοκρατορίας εκτεινόταν τότε από τη Σικελία και τη Νότια Ιταλία ως τον Καύκασο και την Αρμενία και από το Δούναβη μέχρι την Παλαιστίνη.
Ο ασκητικός και αγαπητός από το Λαό Βασιλέας μείωσε την ισχύ των μεγάλων γαιοκτημόνων, των Δυνατών, γέμισε τα κρατικά ταμεία και γενικά επέδειξε εκτός από στρατιωτικές και μεγάλες διοικητικές ικανότητες.
Εκοιμήθη σε ηλικία 68 ετών το 1025 αφήνοντας διάδοχο τον αδελφό του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Η΄ ο οποίος δυστυχώς δεν είχε σε καμία περίπτωση τις ικανότητες του Βασιλείου.
Ο τάφος του συλήθηκε από τους "σταυροφόρους" της Δ' Σταυροφορίας το 1204....
Κατάλογος Βυζαντινών Αυτοκρατόρων της Μακεδονικής Δυναστείας
Βασίλειος Α΄ ο Μακεδών (867-886)
Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός ή Φιλόσοφος, (886-912)
Αλέξανδρος συναυτοκράτορας (879-912), αυτοκράτορας (912-913)
Κωνσταντίνος Ζ΄ ο Πορφυρογέννητος (912-959), συναυτοκράτορας με τον Ρωμανό Α΄ Λεκαπηνό (920-944)
Ρωμανός Β΄ (959-963)
Νικηφόρος Β´ Φωκάς (963-969)
Ιωάννης Α΄ Κουρκούας ο Τσιμισκής (969-976)
Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος (976-1025)
Κωνσταντίνος Η΄ συναυτοκράτορας (976-1025), αυτοκράτορας (1025-28)
Ζωή συμβασίλισσα διαδοχικά με τους συζύγους της Ρωμανό Γ΄ και Μιχαήλ Δ΄ (1028-1042)
Ρωμανός Γ΄ Αργυρός (1028-1034)
Μιχαήλ Δ΄ ο Παφλαγών (1034-1041)
Μιχαήλ Ε΄ ο Καλαφάτης, (1041-1042)
Ζωή (1042)
Θεοδώρα συναυτοκράτειρα (1042)
Κωνσταντίνος Θ΄ Μονομάχος (1042-1055)
Θεοδώρα (1055-1056)
Μιχαήλ ΣΤ΄ ο Στρατιωτικός (1056-1057)
Δείτε και:
Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξανδρος της Μακεδονικής Δυναστείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου