Έζησε, μεγάλωσε και πέθανε κερνώντας κρύο ατσάλι τους Τούρκους, σαν πρίγκιπας, σαν Άρχων της Πελοποννήσου και σαν Αυτοκράτωρ. Παρά την παρηκμασμενη αυτοκρατορία, ουδέποτε λιγοψύχησε η παρεδώθη.
Άντεξε με σχεδον 7.000 υπερασπιστες σχεδον 2 μηνες εναντιον των αναρίθμητων βαρβαρικων ορδων. Στην τελευταια του μαχη, ορμησε με μερικους συντροφους του εναντια σε δεκαδες βαρβαρους, ανικανους να συγκριθουν με την πολεμικη εμπειρια και ανδρεια του.
Έστειλε στον Αδη όσους μπόρεσε, πολεμώντας με μένος πάνω στο λευκο άτι του και έπεσε αρχικα απο χτύπημα πισώπλατα. Η σωρός του αγνοείται εώς και σήμερα. Η μνήμη του πλανάται σε αδριάντες μεσα σε φυλλώματα, στις σελίδες όλων των κλασικών ποιητών λογοτεχνών μας και στη συνείδηση του λαού σαν "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" ...
Αιώνιο παραδειγμα για τους απανταχού Ελληνες....
Νεκρος η ζωντανός η μαρμαρωμένος...
ο Θάνατος είναι ανίσχυρος να του στερήσει τη ρεβάνς....
Η Βασιλεύουσα τούρκεψε αλλά το αίμα του που πότισε τη Γη αυτη, θα είναι πάντα νωπο και θα μυρίζει πάντα Ελλάδα όσα χρόνια και αν περάσουν
Β Β Β Β
Angel Priest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου